نگاهی به زندگی شهید هوشنگ اسدالله پور

روایتگر :مصطفی مشهدی

: سم رب الشهداء والصدیقین

زندگینامه امیر سرلشکر شهید هوشنگ اسدالله پور دلاور مردی از خطه قهرمان پرور سراب
به مناسبت سی و چهارمین سالگرد شهادت

زندگی سرلشکر شهید ‘هوشگ اسدلله پورقلعه جوقی’ مردی خود ساخته از تبار مردم انقلابی شهرستان سراب سرشار از عشق و ایثار به اسلام , انقلاب و ولایت است که می تواند الگوی نسل جوان و آینده این مرز و بوم باشد.

امیر سرلشکر شهید هوشنگ اسدالله پور قلعه جوقی در دهم خرداد ۴۲ ، همزمان با آغاز نهضت امام راحل علیه طاغوتیان ، در شهرستان سراب ( روستای قلعه جوق )، بدنیا آمد . خانواده این شهید در همان ایام برای کسب روزی حلال به شهر گنبد مهاجرت نمودند.
شهید در ایام خردسالی پدر و مادر خود را از دست داد و به همراه خواهرانش تحت سرپرستی عموها قرار گرفتند.
در دوران تحصیل همواره جزو دانش آموزان ممتاز مدرسه بود و هر روز بعد از اتمام درس به کارگری می پرداخت. بعد از اخذ مدرک دیپلم و با آغاز جنگ تحمیلی در اوائل دهه ۶۰ برای دفاع از کیان میهن اسلامی وارد دانشکده افسری ارتش جمهوری اسلامی شد و در رسته توپخانه مشغول فراگیری علوم نظامی گردید. ایشان برای تکمیل این آموزش ها به اصفهان رفت و در ادامه درسمت فرماندهی آتشبار لشکر ۱۶ قزوین مشغول خدمت شد.
سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد . یکی از خواهرانش را که هنوز ازدواج نکرده بود تحت سرپرستی خود قرار داد و حاصل ازدواجش یک دختر و یک پسر بود.
در جریان فعالیت ضد انقلاب در مناطق کردنشین مدتی به مبارزه با عناصر ضدانقلاب کردی و منافقین به این مناطق اعزام شد و سپس در مناطق جنگی حضور فعال داشت.
این شهید پاک باخته همزمان با حمله منافقین و اشغال شهر ‘مهران’ در سال ۱۳۶۷ به این شهر مرزی اعزام و با حملات توپخانه ای بر مواضع دشمن, به دفاع دلیرانه از این شهر پرداخت.

در جریان محاصره مهران توسط منافقین کوردل شهید اسدالله پور برای از بین بردن اسناد و مدارک به جا مانده در این شهر به همراه دوتن از همرزمانش مجددا به داخل این شهر بازگشت و بعد از امحاء این اسناد برای ایجاد امکان بازگشت همرزمانش به سنگرهای خودی جانانه با نیروهای خودباخته منافق درگیر شد و نهایتا به مقام والای شهادت رسید.

رشادت های این شهید والامقام و ضربات سهمگینی که منافقین از ناحیه آتش توپخانه ایشان متحمل شدند، سبب شد تا بعد از شهادت این فرمانده رشید ارتش اسلام در ۲۹ خرداد ۱۳۶۷ ، منافقین کوردل به جبران خسارت های خود، جنازه مطهر این شهید را پس از شهادت به دار آویخته و آن را آتش بزنند.

سرکار خانم ‘فرحناز منصوری’ همسر این شهید والامقام نقل می کنند :
پیکر پاک همسرش پس از ۱۳ روز که به مشهد مقدس انتقال یافته بود از طریق علائم باقی ماتده شناسایی و در جوار آستان مقدس امامزاده یحیی بن زید (ع) در شهر گنبدکاووس به خاک سپرده شد.

در زمان شهادت امیر سرلشکر شهید اسدالله پور از ایشان یک فرزند دختر بنام فاطمه یک و نیم ساله و یک فرزند پسر بنام محمد ۶ ماهه بجا مانده بود که اکنون هر دوی آنان دارای تحصیلات آکادمیک بوده، ازدواج کرده و سرکار خانم فاطمه فعلا دارای یک فرزند پسر و یک دختر و محمد دارای یک پسر می باشند.

همسر شهید اسدالله پور می گوید: فاطمه دختر بزرگ شهید به یاد پدر نام پسرش را ‘امیر هوشنگ’ گذاشته است و محمد نیز بیاد سرور و سالار شهیدان که شهدای ایران اسلامی نیز درمسیر نهضت آن امام بزرگوار حرکت نمودند، نام فرزندش را حسین گذاشته است.

خانم منصوری که حدود ۳ سال با شهید بزرگوار زندگی مشترک داشته و پس از شهادت ایشان در اوج ایثار ، فداکاری مادرانه خود را با نگهداری و تربیت دو یادگار آن شهید والامقام تکمیل نموده است، از اخلاق و دینمداری شهید اسدالله پور به نیکی یاد می کند و می گوید: ویژگی های اخلاقی ایشان همواره برای من و اطرافیان ما درس بود.

وی می گوید: شهید همیشه به من و خواهر خود که با ما زندگی می کرد، توصیه به اقامه نماز اول وقت می کرد و ما نیز بیشتر وقت ها نماز را به امامت ایشان به جماعت اقامه می کردیم ضمن اینکه شعائر اسلامی در منزل ما بطور کامل اجرا می شد.

فاطمه اسدالله پور دختر بزرگ این شهید با اشاره به مطالعه دست نوشته های روزانه پدر و ‘نظم و وقت شناسی دقیق’ ایشان می گوید:
” امروز رسالت فرزندان شهداء بسیار سنگین است زیرا آنان بایستی درصف مقدم دفاع و پاسداری از خون پدران خویش در برابر هجمه دشمنان و بدخواهان نظام و شهیدان باشند.”

امیر فرمانده هوشنگ کریمی ، یکی از همدوره های شهید اسدالله پور در دانشکده افسری ارتش درباره این شهید می گوید:
“نام خانوادگی آن شهید بزرگوار با رفتار و حا…